23:32 “Meşgul Şehir" Sergisi 27 Nisan'a kadar İAE'de
23:32 Atıklar sanatla buluştu: Diorama sergisi çankaya'da
23:32 İş Sanat Pat Pat Patara: Antik Kente Doğru Müzikli Bir Yolculuk
23:32 Hücreler Oyunu, Anadolu Sigorta'nın Ana Sponsorluğunda İzleyiciyle Buluşacak
23:32 Kadıköy belediyesi alan kadıköy'ün ilk prodüksiyonu “kayıp adımlar
18:00 Ege’nin geçmişi çini ve seramiklerle Bornova’da
18:00 Türk Asıllı Koreograf Muhammed Kaltuk İlk Defa Türkiye'de
Milyonlarca hayran tarafından çeşitli nedenlerle beğenilen oyun stüdyolarının en başarısız projelerinden bahsediyoruz.
Oyun geliştirme, çeşitli mesleklerden insanların yer aldığı karmaşık bir süreçtir. Sanatçılar görsel bileşen üzerinde çalışır, oyun tasarımcıları oyun mekaniğini model alır, programcılar koddan sorumludur, senaryo yazarları hikayeler yazar ve tüm görevler, oyuncular rollerini gerçekleştirmek için hareket yakalama teknolojisini kullanır ve daha fazlası.
Diablo’nun ilk iki bölümü, belirgin bir gotik atmosfere ve genel bir gerileme çevresine sahip kasvetli aksiyon RPG’leriydi. Özellikle iyi bir olay örgüsü ve karakterleri deneme, becerilerini ve ekipmanlarını seçme fırsatı yakaladılar. Tüm bunların devamında, sadece son unsur kaldı ve ünlü isimle birlikte projeyi başarısızlıktan kurtardı. Diablo III, tüm atmosferi kaybederek kitlesel izleyiciyi memnun etmek için daha parlak hale getirildi. Oyunun konusu vasat çıktı ve internete sürekli bağlantı ihtiyacı ve birçok teknik hata izlenimi daha da bozdu. Diğer şeylerin yanı sıra, üçüncü bölümün başında, eklenen ihale nedeniyle ülke ekonomisiyle ilgili sorunlar vardı.Sonuç olarak, Blizzard, Diablo III’ü iyi bir oyuna dönüştürmek için uzun ve çok çalışmak zorunda kaldı, ancak lansman sırasında herhangi bir eleştiriye dayanmadı.
2018 sonbaharında piyasaya sürüldüğünde Fallout 76, birçok hata içeren, optimize edilmemiş bir kod parçası gibi görünüyordu.O zamanlar, kullanıcılar her gün oyunda yeni hatalarla komik hikayeler ve videolar yayınladılar. Ve bu sorunun sadece yarısı. Proje asgari miktarda içeriğe sahipti ve neredeyse hiç ilginç aktivite sağlamadı.Son derece sıkıcı olay örgüsünü öğrendikten sonra, kullanıcılar sadece Appalachian’ların etrafında koşmak, eşyaları toplamak, ekipman almak ve bir kamp kurmak zorunda kaldı. Fallout 76’nın piyasaya sürülmesinden bir ay sonra unutulmaya başlanması, aynı Marşta olduğu gibi, franchise’ın popülaritesine ve bir şekilde projede yeniden yaratmayı başaran kıyamet sonrası atmosferine izin vermedi.
İki yıl sonra, geliştiriciler oyunun sorunlarını kısmen çözdü, ancak şimdi bile sadece tolere edilebilir olarak adlandırılabilir.
Pazarlama kampanyasında Destiny, harika bir plan, çekimler ve bir sürü üst düzey içerikle neredeyse yeni nesil bir nişancıya hizmet etti.Birçoğu yüksek sesli ifadelere yönlendirildi ve Halo serisiyle tanınan stüdyo Bungie’nin adı heyecana katkıda bulundu. Ve oyunun piyasaya sürülmesinden sonra, halkın normal Luther atıcısını kısa ve tüm hesaplara göre vasat bir komplo ile beslemeye çalıştığı ortaya çıktı.Kampanyadan sonra kullanıcıların sadece aynı aktivitelere sahip olması bekleniyordu ve buna ilginç eğlence denilemez. Ve sadece çevre, iyi yapılmış bir çekimle birlikte Destiny’nin tarih arşivlerine gitmesine izin vermedi.İnsanlar, diğer kullanıcılarla PvP savaşları uğruna projenin birçok dezavantajını yaşadılar.
Bölüm, Destiny ile neredeyse aynı sorunlara sahip, sadece bazı yerlerde durum daha da kötü. Ubisoft oyunu, son derece uzun ve tamamen ilginç olmayan bir arsa sundu. Tonlarca zararı emen sünger düşmanları içeren atışlar da takdire şayan değildi. Çok az rakip vardı ve her görevde tekrarlandılar. Görevler can sıkıcı bir şekilde tekdüzeydi ve karanlık bölgelerde PvP savaşları son derece nadirdi çünkü savaşmak için neredeyse hiç motivasyon yoktu. Ve oyuncuları The Division’a çeken tek unsur kıyamet sonrası New York’du. Özenle yeniden yaratılan ve ayrıntılı şehir, dalmaya katkıda bulundu. Bir kooperatifin varlığının olumlu bir etkisi oldu, çünkü birlikte ve tavanda daha eğlenceli görünmek için.
Arsa da kurtarmadı, çünkü süper kahramanlar hakkında ilkel bir hikayeydi. Tüm olumsuz faktörlerin birleşimi, oyunun çoğunlukla olumsuz anlamda da olsa çok konuşmaya başlamasına neden oldu. Çingene postası sayesinde insanlar Süpermen 64’ü öğrendi ve oyunda güçlenmek için sinirlerini test etmek istediler. Hatta birçoğu projenin tüm eksikliklerine rağmen kazanmayı ve finale kalmayı severdi.Ve 90’larda Süpermen ikonik bir süper kahramandı.
Assassin’s Creed Unity’nin popülaritesinin nedenini bilmek ister misiniz? Çünkü Assassin’s Creed. Franchise o kadar ünlendi ki, kalitesine rağmen yeni parçaları satın alındı.Ve çoğu, kendilerini farklı tarihsel çağlara kaptırmayı sever – bu, aslında, franchise oyunlarında değişen ana unsurdur. Şimdi Unity’nin neden korkunç bir proje olarak görüldüğünden bahsedelim.İçindeki arsa sıradan ve öngörülebilir, ek faaliyetler sıkıcı öğütme ve metrekare başına böcek ve hata sayısı çok fazla.Ubisoft’u sürümde geçirmek neredeyse imkansızdı çünkü kare hızı uygunsuz bir şekilde düşük değerlere düştü. Ancak insanlar Fransız Devrimi sırasında Paris’i keşfetmek uğruna acı çekti.
Payback’in temel sorunları oyun tasarımında yatmaktadır. Tüm Need for Speed’de olduğu gibi oyunun konusu da fena çıktı, bu yüzden bahsetmeye bile değmez.Ancak kullanıcıları fazladan katkıda bulunmaya zorlamak için kasıtlı olarak karmaşık hale gelen ekonomi iğrenç. Bu arada, geliştiriciler fiziksel modeli değiştirmeyi ve ilginç rekabet türleri uygulamayı unuttular.Geri ödeme, yalnızca grafikler ve çok oyunculu sayesinde nihayet uçuruma düşmedi. Kullanıcılar birbirleriyle rekabet etmeyi severdi ve projenin birçok sorununa göz yumdu.
Call of Duty: Ghosts’un yayınlanmasından önce Activision, yeni nesil bir nişancı yayınlamaya hazırlandığı için övünüyordu.Reklamlarda, oyunculara muhteşem bir aksiyon, dövüş köpeği ve gizemli bir komplo kullanan ilginç görevler gösterildi. Aslında Ghosts, modası geçmiş grafikleri, yarım kelimeyi kıran bir hikayesi ve sadece korkunç bir ağ koduyla serinin en kötü oyunlarından biri olduğu ortaya çıktı.Ve tüm bu çirkinlik, yalnızca çok oyunculu moddaki marka kaosundan dolayı acı çekti. CoD franchise atıcıları, geleneksel bir zaman biriminde oyuncunun birçok cinayet işlediği ve aynı sayıda öldüğü oldukça hızlı bir oynanışa sahiptir.Ortaya çıktığı gibi, en belirgin kusurları bile kaldırabileceğiniz konsantre bir fan ortaya çıkıyor.
Mario & Sonic at the Olympic Games, rakipler için uygun bir arama yapmadıkları çok oyunculu eğlence için tasarlanmış bir oyundur.Aşağıdaki açıklamalar zaten ihmal edilebilir çünkü bu sorunlardan biri projenin klinik ölümü için yeterlidir. Ancak bunu görmezden gelelim ve devam edelim. Mario & Sonic, bir çocuk seyircisinin bile ilgisini çekmeyecek sıkıcı bir komployu da gerçekleştirdi.İçindeki bazı sporlar rekabetçi bir entrika yaratamaz ve onları kaldırırsanız içerik yeterli olmayacaktır. Ve burada mantıklı bir soru ortaya çıkıyor: Öyleyse neden Mario & Sonic’i seviyorsunuz? Görünüşe göre, kült karakterlerin ve birkaç iyi yarışmanın varlığı için.Ve Switch’in münhasırlığı projenin popülaritesine katkıda bulundu. Taşınabilir modda kısa seanslarla eğlenirseniz kusurlar gözleri o kadar rahatsız etmez.
Kavisli oyun mekaniği, garip kontroller, açık dünyada minimum aktivite ve düzinelerce hata – bunların hepsi Deadly Premonition içindeydi ve öyle. Bu kadar çok eksikliğinden dolayı projenin geçmesi çok zor.
Her zaman doğrudan oyunla ilgili olmayan zorluklarla başa çıkmalısınız. Bununla birlikte, birçok oyuncu, yeni bir arsa ekran koruyucusu ve tarihteki bir sonraki beklenmedik hareketi görmek için açıklanan denemelerle kasıtlı olarak mücadele etti.Evet, Deadly Premonition’daki hikaye sağlam çıktı – gizemli ve öngörülemez. Ana karakter Francis York Morgan’ın araştırması o kadar büyüleyiciydi ki, kullanıcılar birçok kusurun yaratılmasını affetti ve bunları görmezden gelmeye çalıştı.
