Plasebo etkisi nedir?

Bu etki doktorlar tarafından oluşturuldu. Belirli bir faktörün (ilaç, etki şekli) istenen sonuca götürmesi gerektiğine dair bir doktor veya deneycinin kasıtlı veya bilinçsiz bir önerisine dayanır. Faktörün kendisi herhangi bir rol oynamasa da, deneklerin veya hastaların inancı gerçekten harikalar yaratabilir. Hastalar ilacın durumlarını iyileştirmeye yardımcı olmasını beklerlerse, daha iyiye doğru değişirler.

Fotoğraf : Pexels.com / Anna Shvets

Tıpta plasebo (Latince placere – beğenmek) tıbbi özelliği olmayan bir ilaç (sahte ilaçlar) anlamına gelir. “Plasebo etkisi” terimi, 1955 yılında Amerikalı doktor Henry Beecher tarafından bilimsel dolaşıma sokuldu ve hastaların yaklaşık üçte birinin aktif madde içermeyen ilaçlardan iyileştiğini buldu. Plasebo etkisi ile ilgili ciddi bir çalışma, II.Dünya Savaşı sırasında başladı. Cephe hastanesinin ağrı kesiciler konusunda yetersiz kalması üzerine anestezi uzmanı Henry Beecher, bazı durumlarda salin enjeksiyonunun gerçek tıpla neredeyse aynı etkiye sahip olduğuna ikna oldu. Savaştan döndükten sonra, Harvard Üniversitesi’nden bir grup meslektaşıyla birlikte doktor bu fenomeni incelemeye başladı. 1955 yılındaki araştırmasının sonuçlarını “Potent Placebos” adlı makalede özetledi.

Plasebo etkilerindeki en güçlü faktör, hekimlerin ve personelin ilaçların kendilerine olan inancıdır. Plasebo etkisini gösteren birçok çift kör deney yapılmıştır. Bunlardan biri, reserpinin etkinliğinin araştırılmasına ilişkin bir ders kitabı vakasıdır.

1953’te psikiyatrist E. Mendel, Porto Riko ve Virgin Adaları’ndan insanları tedavi eden bölümde Washington DC yakınlarındaki St. Elizabeth Psikiyatri Hastanesi’nde çalıştı. Hastaların çoğu düşmanca ve saldırgan davranışlar nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Bazıları o kadar tehlikeliydi ki özel gömleklerde tutuldular ve Mendel’e hastanede iki gardiyan eşlik etti.

Hastaların İngilizce bilmemesi ve Mendel’in İspanyolca bilmemesi iletişim de aksadı. O zaman, yeni sakinleştirici reserpin popüler hale geldi ve bu, bu tür hastalar için tam olarak iyi sonuçlar verdi. Hastane yetkilileri bu ilaçları özel bir çift kör yöntemle test etmeye karar verdi. Hastalara, bazılarının gerçek ilaçlar aldığı, bazılarının ise sözde “kukla” (sadece tatlı haplar) aldığı bilgisi verilmedi. Doktorlar, hastaların hangisinin ilacı aldığını ve kimin sadece onu aldığını düşündüğünü bilmiyordu.

Mendel hastalara yeni ilacı, etkinliğini, etki hızını ve yan etkilerinin olmadığını anlattı. Hastalar çalışmadaki katılımcıları tanıyordu.

Deney birkaç ay sürdü. Ancak Mendel kısa sürede ilacın hastalar üzerinde çok olumlu bir etkisi olduğu sonucuna vardı. Hastalar sakinleşti, doktorla daha samimi bir şekilde iletişim kurdular ve kısa süre sonra boğaz ceketlerini bırakmasına izin verdi. Mendel’in kendisi manevi bir iyileşme yaşadı, reserpin’in özellikle nispeten agresif hastalarda psikiyatride devrim yaratacağına inanıyordu. Ancak hastalarının bir “kukla” aldığını öğrenince şok oldu.

Tüm olayları analiz ettikten sonra Mendel, davranışları ve hastalara karşı nazik tutumu nedeniyle olumlu değişikliklerin gerçekleştiğini fark etti. Doktor, hastalarının reserpin aldığına ve bu nedenle daha sakinleştiğine inanıyordu, arkadaş canlısı bakışları, gülümsemeleri, jestleri vardı. Mendel, her yerde hastaların zihinsel durumlarında iyileşme belirtileri gördü. Doktor, hastaların sakin tavrına tepki vermeye başladığını fark etti, bu da doktorun reserpinin işe yaradığına olan güveninin bir sonucuydu. Hastalarına daha iyi davranmaya başladı ve arkadaşça davranışla karşılık verdiler, tam teşekküllü insanlar gibi muamele gördüklerinden memnun oldular.

Plasebo etkisinin tezahürleri, hastanın bilinçsiz beklentileri, etkilemeye yenik düşme yeteneği, psikoloğa güven derecesi ile ilişkilidir. Bu etki, bir denek grubuna etkisi test edilen gerçek ilaç verildiğinde ve diğerine plasebo verildiğinde, ilaca maruz kalma bağlamında telkin rolünü incelemek için kullanılır. İlacın olumlu bir etkisi varsa, o zaman bir plasebo kullanmaktan daha büyük olmalıdır. Klinik çalışmalarda tipik pozitif plasebo etkisi oranı% 5-10’dur. Çalışmalarda, ankete katılanların% 1-5’i “emzik” almaktan rahatsızlık duyduğunda (alerji, mide bulantısı, kalp yetmezliği) nosebo’nun olumsuz etkisine neden olmak da kolaydır. Klinik gözlemler, sinir personelinin nosebo etkilere yol açtığını ve hastalara ilaç reçetesi yazılmasının, kaygıyı azaltmak, doktorların kendi endişelerini önemli ölçüde azaltır. Bu fenomen “plasebo geri tepmesi” olarak adlandırıldı.

Özellikle kendi kendine hipnoza yatkın olan duygusal hastalar için doktorlar, kişinin durumunu iyileştirmeye ve gereksiz ilaçları almaktan kaçınmaya yardımcı olacak nötr ilaçlar reçete eder. Homeopatik ilaçların olumlu etkileri kısmen plasebo etkisine bağlanmaktadır. Sadece bir deneyde değil, aynı zamanda bir konuşmanın etkisi altında, bir kişinin psikolojik rezervleri harekete geçirildiğinde belirli bir tıbbi prosedürü taklit ederken de işe yarar.

Kusursuz çalışılmış ilaçlarla bile, plasebo etkisini tetiklemeye çalışırlar. Parlak ve büyük tabletler belirsiz ve küçük tabletlerden daha iyi çalışır ve tanınmış şirketlerin ilaçları (“biyoeşdeğerler”), aynı bileşime sahip mütevazı üreticilerin ilaçlarından daha büyük bir etki sağlar. Plasebo etkisinin temeli, ilacın belirli bir etkiye sahip olduğu ve beklenen etkinin, beynin ilacın etkisini kısmen değiştiren endorfin üretimini uyarmaya başlaması ve “mobilizasyon etkisi” nin de işe yaraması nedeniyle ortaya çıkmasıdır. – bağışıklığı artırmak, vücudun savunmasını harekete geçirmek. Plasebo etkisinin tezahürü, kendi kendine hipnoz düzeyine ve gerekli kimyasalların oluşumunun fizyolojik yeteneklerine bağlıdır.

Doktorlar uzun zamandır plasebo etkisini kullandılar. XIX yüzyılın ünlü terapisti. M. Ya. Mudrov hastaları “altın”, “gümüş”, “basit” adlı özel tozlarla tedavi etti. Bu isimler, ilaçların sarıldığı kağıdın rengiyle eşleştirildi. Mudrov’un tozları birçok hastalığı iyileştirdi, gerçek bir mucizevi etkiye sahipti. Doktorun ölümünden sonra, bunun sadece öğütülmüş tebeşir olduğu ortaya çıktı. Dolayısıyla doktora duyulan psikolojik algının, duyguların, güvenin iyileştirici bir etkisi olduğu açıktır. Plasebo-terapi uygulayıcısının kendisi şöyle yazmıştır: “Bir doktorun sanatı, öfkeyi rahatlatacak, sabırsızları yatıştıracak, şiddeti durduracak, cüretkârları korkutacak, cesurları utangaç, açık sözlü – çekingen kılacak ‘ruh için ilaçlar’ yaratmaktır güvenilir – çaresiz. ” Plasebo etkisi doktorun otoritesini arttırır,

Araştırmaya göre, plasebo tüm insanlar üzerinde işe yarıyor, ama en önemlisi endişeli, bağımlı, duygusal olarak kararsız, uysal ve doktorlarına güvenen dışa dönükler üzerinde çalışıyor. Plaseboya yanıt vermeyen bireylerin içe dönük, güvensiz ve şüpheci olma olasılığı daha yüksektir. Kendine güveni düşük, kendinden şüphe duyan, mucizelere inanma eğiliminde olan daha nevrotik insanlar, plasebo etkisine daha fazla maruz kalıyor. Tıbbi uygulamada, plasebonun hafif psikosomatik bozuklukları, örneğin hafif uykusuzluk veya hafif depresyon gibi kişiler için daha iyi olduğu doğrulanmıştır.

Hastalar sadece nötr haplar aldıklarını bilseler bile plasebo etkisinin ortaya çıkabileceği tespit edilmiştir. Johns Hopkins Tıp Fakültesi’nde yapılan bir araştırmada, 15 kişi anksiyete tedavisi gördü ve haftada bir tatlı hap aldı. Açıkça bunların “aptal” olduğu açıklandı, ancak bazı hastalara yardım ettiklerini belirttiler. Tedavinin tamamlanmasından sonra, 14 hasta kaygılarının önemli ölçüde azaldığını bildirdi, 9’u iyileşmenin hapın etkisine bağlı olduğuna inanıyordu, 6 – hapların aktif maddeler içerdiğinden şüpheleniyor, 3 – yan etkilerden şikayet ediyordu (bulanık görme, ağız kuruluğu). Bu tür şikayetler bazı psikotrop ilaçlarda yaygındır.

1970’ten beri, yeni ilaçların etkinliğini değerlendirmek ve benzerlerini karşılaştırmak için plasebo ve çift kör yöntemler gerekli olmuştur. Geçtiğimiz 10-20 yıl içinde hem psikologların hem de doktorların plaseboya olan ilgisi önemli ölçüde arttı ve çalışmaları devam ediyor.